«تقلید» به معناى پیروى و دنباله روى است و در اصطلاح فقهى «عمل کردن به آنچه مجتهد در مسائل شرعى فتوا مىدهد» گفته مىشود.
گفتنى
است؛ اگر چه واژه تقلید به معناى پیروى بدون چون و چرا، نزد افکار عمومى
پذیرش آن مشکل است، اما در آموزههاى فرهنگ اسلامى، مقلد کسى است که از
حاصل تلاش علمى مجتهد استفاده مىکند و مسئولیت درستى و نادرستى استنباط
احکام را بر عهده مجتهد مىگذارد و چه بسا کاربرد واژه «تقلید» برگرفته از
«قلاده» به معناى گردن بند، به گردن سپردن و عهده سپاری به این منظور باشد